İnsanların içinde gecelerimi uyuturum bir ezan sesi yalnızlığında.
Ayazı işlemiştir ciğerlerime uykusuzluğuma inat!
Hangi nefsin müdafaasında yitirilmiştir soluk alış?
Kaçıncı çarpışıdır bu sesi yankılanmadan?
Ve hangi atardamar tıkamıştır anjiyosunda hayatı?
Kaç kul hakkı yenilmiştir yetimin? O aç karıncığını
doyurma derdinde buz kesmiş daha on ikisinde
nasırlaşmış elleriyle delik ceplerindeki simit parasını denkleştirmeye çalışırken.
Sevdalarımızı kaybettik diyeceğim ama Sevda sen bir dur allahını seversen diyebiliyorum,
Senden başka dert mi kalmadı ?
Umutlarımızı yeşertme heveslisiydik eskilerde
ve güneş sanki bizim için doğuyordu o günlerde.
Şimdilerde ise batışını izler olduk tepkisizce...
Birilerinin hiç farkında olmadan bir şeylerini
Birileri dibine kadar farkındayken bizlerdeki bir şeyleri,
Bir şeyler kartopu gibi birikerek her şeyleri
Ve her şeyimiz dediklerimiz tam da bizleri
Velhasılıkelam sözün özü
Tüketilen her ne ise kimin tarafından olduğu fark etmeksizin bir başkasında ve bizde tekrar yeşermeyecekti,
Yeşeremediler de...
