Hafif esintilere esir olduğum bir gece
Saçlarının buklelerine tutundum
Düşkünlüğüm sadece sanaydı artık
Ve sen bunu bilmiyordun
Aynada yeni kestiğin saçlarına bakarken.
Gitmek zorundaydın
Zaten herkes gitmek zorunda
Bunu kabulleneli birkaç veda birkaç tabut oluyor
Taş duvarlar üzerindeki yosunlar gibi
Hissiz öyle duruyorum
Öyle sarılmasaydın bana
Değişkenlerin arasında yalnız bir x gibi kalmazdım
Peki şimdi kim çözecek bu denklemi?
