Bir gün diyorum,

Mevcut gökyüzünün altına bir dünya kurarız.

Ne varsa şifa niyetine kalbimizde;

Götürürüz ruhumuzun ulaştığı her yere,

İyileşsin, yeşersin, çiçek açsın diye.

Sözlerin sihrine inanırız, iyiliğin gerçekliğine.

Ayrıcalığın ruhun kimyasında olduğunu yayarız tüm evrene.

Umut, ruhun ekmeği olur hem fena mı

Kalbi kararmışlara bedavadan dağıtırız.

Bir gün diyorum,

İnsanın gerçekten insanî şartlarda yaşadığı bir dünya kurarız.

Belki yine portakal çiçeği kokar gökyüzü.