Odamdan çıktım, mutfağa girdim, mutfaktaki cama uzun kısmı paralel olarak duran masanın kısa kısmındaki tekli sandalyeye camın tersi yönünde yan oturdum. Sol elimi çeneme, dirseğimi ise bacağıma koydum. Diğer elimi bacağımın üstünden sallandırdım. Sağ elime ağırlık çöktü, yorgun değildim, ağırlık çökmesi için neden sonuç ilişkisine dayanan bir neden yoktu. Boş gözlerle halıya baktım birkaç dakika boyunca, gözlerim bulanık görmeye başladı, yavaş yavaş kapanmaya çalıştı. Geri açtım. Yapacak bir şeyim yoktu, ne bir iş ne bir savaş ne bir aşk… Geleceğim hakkında da yapmak istediğim bir şey yoktu, şimdiyi değerlendirmek değersizdi, kimse melek olamıyordu, sadece ölümlü bir insan olarak kalıyordu. Amaçsızca yaşıyordum ama amaçsızca yaşamanın vereceği mutluluğu tatmak için çok acizdim. Zamanın ve bedenimin içine tutsak olmuş yürüyen bir ölü aynı zamanda da ölümlüyüm. Ne kadar saçma değil mi? Elimin uyuşukluğu ve gözlerimin bulanıklaşmasının sebebini zaman geçtikçe anlamsız bir şekilde bağımlılık yapan kötü bir alışkanlığın sonucu olduğunu bildiğimden büyütülecek bir şey olmadığının farkındaydım. Bu kötü alışkanlık ile yaşamak. Ne kadar kolaydı çocukken ölmek. Elimle sandalyenin alt kısmından tuttum, kendimi arkaya yaslayacaktım, planım arkadaki sandayenin üzerine yatmaktı. Kontrol etmek için arkama baktım, arkamda sandalye yoktu; birdenbire nerede, nasıl bir konumda olduğumu unutmuşum. Arkamda perdenin çekili olduğu cam ve altında sert taş bir pencere küpeştesi vardı. Keşke kontrol etmeseydim arkamı, eğer yaslansaydım direkt kafam küpeşteye çarpacaktı ve belki de ölecektim. Bir sürü insan böyle bir ölüm korkusu ile hayatına devam ediyor, saçma sapan bir nedenden ölmekten korkuyorlar. Oysa ne güzel bir ölüş! Sen birden aşırı bağımlı olduğun ve bırakmak istediğin sigarayı saçma sapan bir sebeten bıraksan kötü mü olurdu? Bence buna çok mutlu olur ve hayatın boyunca sohbetlerinde hep bundan bahsederdin. Döngüler güzel midir sence? Hayvanla üst insan arasındaki ipte üst insana doğru yürüyen sana soruyorum bunu? Aslında öyle olmanı umuyorum. Umarım öylesindir. Bence değildir, her gün patates yesen ve yeter artık diyip patates kızartması yesen güzel olur mu sence? Hiçbir şekilde özgür değilsin sonuçta.

Neyse ne dedim kendi kendime, ayağa kalktım, odama gittim ve kitaplara daldım. Benden güçlü biriyle kavga etmemin bir anlamı yoktu, hâlâ antrenman yapmalıyım.