Annemin kanayan yarasıyım
Babamın dinmeyen öfkesi
Memleketimin susmayan feryadıyım
Ellerinle dokunma bana,
Kirlenirsin, gücenirsin.
Sevmek, rezilceymiş öğrenirsin.
Tutkun bağlar bileklerini, koyar bir dizi parmaklığın arkasına seni
O zaman anlarsın bu fani dünyada nefes alan bir varlığın acısını.
Prangalarca dolanır ağzıma memleket
Senden bahsetmem gücenirsin.
Namerdine doğrulturum kelimelerin en keskinlerini,
savururum rüzgar misali
Ah sevgilim,
Sen içime ayrı yara olursun,
Kanarsın da durmazsın.
Sen beni öldürürsün,
zehrin işler her bir noktama.
Güzel sözlerin atar toprağı üstüme,
Ben dilimde bir türkü tutturur
Seyreder giderim canıma.
