Ruhumun cenazesinde gözyaşlarıyla sela kapıldı. Bir şeyin değişeceği belliydi elbet. Belki gördüğüm bir tablo değiştirirdi beni belki duran bi saat kim bilir. Yorulmanın her zerresini içinde yaşayan kalbim henüz kilidi açılmamış satırlarının içine gömüldü. Sırrı çözülemeyen tek şey değillerdi elbet. Ancak anahtarın ebedi sahibi onlardı. Mutluluğun yer aldığı her an mutsuzluk kol gezer. Ve varolduğun anın çığlığı kalbini deler geçer. Bilirim. Bilirim çiçeğim. Akıt zehrini dikeninden. Fark et uyumsuzluğu sök at içinden. Sevdiğin bildiğin ne varsa söv diyenlere inat, al biçare başını git devasa kulelere. Kuş olur uçarsam bir gün ardımdan bakakalırken yüreğini delen o his bendim sevgili. Hep sende kaldım. Ben hep sende tutuklu kaldım.
