Zincirleri kırmak istiyor herkes
Vurmak için kendi prangalarını
Yapay duygular, uyuşmuş insanlık
Her gün insan kalma çabası
Eksilmemek için mücadele, kan ve ter
Çığırından çıkmış bir dünya
Yok olan samimiyet, acı bir nefes
İçi oyuk bir güneş doğdu bu sabah
Nefesin buharı karışmış sigara dumanına
Kardan bir beyazlık var insanların kirletmediği
Salaş duygular yükseliyor sessizce
Yoksul hayaller dans ediyor müzikle
Soluk gülümsemeler kayboluyor
Acı ve nefret bir ateş yakıyor
Hafif adımlarla geliyor ölüm
Gerçekler uyandırıyor küçük hülyalardan
Bir serap, çölde susamış ve aç
Yorgun bir yolcu, boş bir han
Yalnız bir tanrı sessizce izliyor
Karanlıkta insanlar birbirini boğazlıyor
