Psikolojisi bozuk olan ben değil,
Sana bakan gözlerimde bir serin mevsim,
Tedavi olmalısın, bu yük ağır,
Kalbimdeki boşlukta yankılanan bir çığlık gibi.
İstediğimi yazarım, derin ve sert,
Bu sokaklar benim, bu yollar tek çizgi
Sevmeyen, istemeyen bakmaz,
Gölgeler konuşmaz,
Ruhumun yankısı seni yorar belki,
Belki de boğar.
Artık rahatsız eden ben değilim,
Gözlerimde sessiz bir meydan okuma,
Sözlerimin keskin ucu seni bulur,
Kaç, eğer istiyorsan.
Bu ben, durmayan bir rüzgar,
Kendine yönçüzen bir yıldız,
Senden uzak ama seni aşan,
Unutma; rahatsız eden sensin artık, ben değil
Sana dair her anı, biz zamanlık bri çentik,
Günler geçtikçe silinir gider,
Ama sen, gölgenle kalırsın bir diken gibi.
Ben kendi yolumda yürüyorum şimdi,
Kırık dökük yıldızların ışığında,
Sen ise kendine ait olmayan rüyalar içinde,
Yitip giden bir izsin sadece.
Kendi doğrularım var, kendi suskunluğum,
Ve bir şarkı gibi yeniden yükseliyorum,
Sen rahatsız ol ya da olmaktan vazgeç,
Ama unutma, ben çoktan gittim.
Artık ne yazarsan yaz,
Ne söylersen söyle,
Ben bir rüzgar gibi geçip gidiyorum,
Ve sen kendi fırtınan da savruluyorsun
