Nefes nefese
eğik bir başım.
Canımın çıkmaya bu kadar yakın olabilmesi
ürkütücü.
Yüzüm ıslak.
Nefesim ölmeye çalışan bir hayvanınki gibi.
Doğrulunca aynada
yüzüm yok.
İçimden ağlamalar taşıyor.
Gülmeler de öfkeler de hemen geçiyor.
Gözlerim sanki mental bir gezinti gibi.
Her şey biraz bunaltıcı.
Ama sonra bir meşe palamudu
Her şeyi anlamlı kılan bir parça.
Etrafımda beliriyor aniden
kıpkırmızı saçlar, zümrüt yeşili gözler,
Beni temin ediyorlar.
Varsan varız,
Yoksan yokuz,
Çoksan çokuz.
Duvarlara yazacağım,
bütün karıncaların kulaklarına fısıldayacağım,
Varım.
Varım!
Sonra biriken nefes patlıyor,
kan aniden yanaklara akıyor,
gözler bir mercan gibi parlıyor.
Yemin edebilirim ki,
sabahın olması
hiç bu kadar uzun sürmemişti.
Özkan Eken
2021-12-10T19:30:56+03:00Bilinçaltında yeşeren bir durumun sözcüklerle ifade edilişi gibi. Pek beğendim, kaleminize sağlık.
Tutku Silahtar
2021-12-10T19:16:55+03:00Sevdim bu şiiri. 🍀👏👏
Jean Valjean
2021-12-10T18:48:30+03:00Genel itibarıyla sevdiğim bir şiir oldu. Ellerinize sağlık
Pollyanna
2021-12-10T18:31:45+03:00kaleminize sağlık.👏🏻