Azalıp giden şeyler var muhakkak:

Başta hemen ömrü saymalı insan.

Sonra belki yaşamı arzulamak,

Çalışmak onu inşa etmek için.


Üzüldükçe eski anlamları tutmak,

Anlam atlası her yandan yıkık.

Bir hedefe sürükleyen o cevher,

Sonunda düşürüp onu da kırdık!


Rastgele, kalıveriyor elimde.

Karanlıklar kuşatacak ufkumu,

Bulunamaz kaldıracak mazlumu.

Bugünün korkusu durur belimde.


Rüzgarın dağı şekillendirmesi,

Başıboş gezinen arz zemininde.

İnsanın insana olan etkisi,

Bir tabiat olayı mı sadece?


Yaşamak kalacak biricik hedef,

Rastgeleyi lehe yontma sanatı.

Virüs olmak belki de insanları,

Memnun eder, pek üzücü maalesef.


Sanmam ki insana yaşamak yetsin,

İstiyorsa rahat ve uzun olsun.

Oysa bir anlam bir anda bulunan,

Ölüm de korkutmaz insanı o gün.