Parçalanmış bir imparatorluğum ben

İçinde şimdinin cesareti

Geçmiş için suskun rahip

Duası duyulmayan çocuk gibi

Ve gözlerim şimdi

Surların gediklerini aşındıran kanla birlikte

Bozulan bakir yürek neticeye işaret ettiyse

Şimdidir tenimin avlanışındaki

Abhal'ın deliliği

Sürgüsünü kabulleniş dolduran şarjörü

Eyp veyahut Eyüp, ikisinin de patlaması gerekti

Kalbin zehri nasıl akardı başka

Violin ve çello sevişti

Siyam ikizi benim yalnızlığım piyano

Eşyaya ataklarla birlikte

Yarılmamış kalbin mirazcında ben

Çekiyorum şimdi

Kara kediyi seven çocuğun gözlerini

Yıldızlara uzanan elleriyle birlikte

Varlık sahasını işgal ediyorum

Buraya kadar diyorum, buraya kadar

Ellerinin sözü var

Şimdi bu yeraltında kaçan

Kaçıran gözlerimi geri istiyorum

Ey kutsalları doğuran Gaia

Unutuş ırmağının sisi dağılmıyor

Bir rüyadayım diyen rüya göremiyor

İnanın ben o deniz kızının ağzına

Ve sirenlere

Vadetmedim gövdemi

Yalnız zifir bir gecede

Tecrübe etmek için

Şans eseri beynimi inceliyorum

Bütün olan bu

Dostoyevski ne der bilmem

Umurumda da değil

O bilgeler

Sadece gördüğünü söylemiş

Ben söyleyemem.

Dilimin dönmediği

Kalbimin sövmediği ne belli

Bırakılmış olan bir gün varoluş yolunu bulur

Bu piç düzene bir küfür daha edecek değilim