Bir seçenek üzeri hasıl oldu en kayda değer anları record düğmesinin
İki küçük kağıt bir boyut doğurdu sonsuzluklar vaat eden
Yoksa orman ormandı ve ağaç da ağaç elbet ama
Bunca uzak doğu ejderleri doğuran bir koru görmemiştik
Salvador Dali ve keza Van Gogh’un kesik olmayan kulağı çınlasın
Şnorkellerimizi takıp daldık tuvallerine tadımlık birkaç asır kadar
Zaman bizim dışımızda kalıyordu sanırım
Yahut biz gerçekliğin daha sürrealize bir kısmında avunuyoruz
Keza daha izole olabilseydik hepinizden o anda tanrılar gibiydik
Atomik düzeyde parçalara bölüp birleştirirken dünyayı
Ben mi rüyamda pervaneyim yoksa pervane mi rüyasında ben idi
Bunlar o anın sorgularıydı o koruda
O koruda yüzlerce ağaç bir olmuş kutluyorken kırdığımız yeni bir kilidi zihnimizde
Gün ışığı son kalemizdi
Sığındığımız tüm sanrılar bizi alıkoysun diye hayattan
Çekip alsın diye yani aciz zihinlerimizi tek düze bir yok oluştan
Ve karaciğerimiz yeşilken ve kafatasımıza nakil olmuşken
Envai orman ahalisi sövüyordu bize başlarda evlerine başlattığımız işgal sebebiyle
Yine de korunun ihtiyarı göğsünü bize açmış ahaliyi sakinliğe davet ediyordu
Sonunda bir yere geldik ki
Öyle bir şey diyeyim istedim böldüğüm sessizliği bölmeye değer olsun
Diyemedim bir şey dut yemiş bülbüle döndüm
