Pembe hayallerimde yarattığım,
Pembe panjurlu bir ev istedim hayattan
Kolayı yokmuş öyle, yukarıdan seslendi yaratan
Ya da sanrılarım var imiş, perde ardı saklanan
Gözlerimi açtım ve reddedildim maalesef
Kalbime yerleştirdiğim ve aklıma çivilediğim
Güzel yüzüne bakmayı, ömür boyu istedim
Kolayı yokmuş öyle, gözlerinden anladım
Korkmadım düşmekten, en azından yürüdüm
Diyebilmek için denedim ve reddedildim maalesef
İş istedim on iki saat
Çalışarak ölmek için
Başımı kaldırmadan göğe ve güneşi görmeden
Huzursuz yaşayıp huzurla ölmeye
Razıydım bile ilmek olup düzene örülmeye
Olmadı kimse razı, reddedildim maalesef
Şimdi geçmiş karşıma, dinini anlatıyor bana
Karşımdaki garip giyimli şu kukla
Sınav imiş her şey cennete varmak için
Fikrimi sor bana, sesim işitmek için
Ya da yıkıl, duyuyorsa Tanrıʼna dökeyim içim
Yazdıklarını da sevmedim, reddedildin maalesef
