Yakında
Yani başımda hayat.
Uzanabilsem ona, şu penceremden odama giren ceviz gibi dallarına
Neyim eksik diye sorsam gülümseyen maskelerinize
Belki fazlam vardır
Belki içimdeki karanlık bir beden büyüktür bu dünyaya.
Yakında
Yanı başımda ölüm.
Uzanabilsem ona şu kıvrak tünümün dumanına;
ay ışığında, en hakiki dilberi gibi sallanan Anadolu'nun.
İnsan dokunabilir mi dumana? İnsan dokunabilir mi ölüme?
Dokunsam değişir mi? Düzelir mi? Girer mi hizaya tüm bu yıldızlar?
Yakında
Yanı başında hayalin.
Bir kadifeden elbise üzerinde.
Bedenin sevgilim,
Küfre çağırıyorsun beni
Şirk koşuyorsun önce tanrıya
Sonra bana
Haksızsın en az benim kadar.
Parmakların haklı, hakka ait bir bebek kadar
Uzanabilsem parmaklarına dokunabilir miyim?
Sevgilim?
Sana dokunursam aydınlanabilir miyim?
Yakında
Yanı başımda
Hatta öyle başımda ki,
Ne yanımda ne de arkasında.
İçinde başımın;
Boşluğun senin,
yokluğu hayatın,
Varlığı hiçliğin.
Soğuk. O kadar soğuk ki bu gece, kanım donuyor.
O kadar soğuk ki bu gece...
