Beni bir resimde ölürken görmüşler,
Bir portrede ağlarken.
Ben gülüyordum ama onlara kaçtım dedim
Beni koşarken görenler yanıyorum sanmış
Saçlarım tutuşurken boğuldum,
Genzime geçmiş kaçtı.
Onlara yokum dedim ben,
Ne güzel yaşıyor bir hayalet demişler.
Onlara dedim ki pencerelerde aramayın beni,
Onlar da tutmuş bana ev demişler, düşerken pervazdan.
Anlamsız, içi boş bir ev.
Ev böyle olmaz,
Bir dünya eve sığmaz.
Yuva olamam ben asla, dediğimde
Bana yalnızca baktılar,
Resimdeki göğsümü yırtar gibi.
