Ağlayan adamın portresi

Asılıydı evdeki ıssız köşede,

Yüce Tanrı'nın ulu nefesi

Yansımıştı bu resme de.


Tanrı'ydı ya hani bu

Olur muydu imzasız,

Buldu aklınca yolunu

Bıraktı bizi izansız.


Ey Tanrı;

İnansaydım senin yalan heybetine

Bu ıssız resimler mabedim olurdu,

Kansaydım tatlı ve yalan sohbetine

Ayaklanırdı arkamdaki koca ordu.