Bir bank kenarında

Ötedeki uzun yolu olan parka dalarken 

Gölgeni izledim…

Seyre dalmışken seni

evinin önünde nöbet tutan köpeğin sesi ile irkildim birdenbire


Vakit tamam!

hareketlenmek için doğrulurken

Birden bir “sen” beni durduran 

Aklımdan geçen binlerce totem ile

Pencere kenarına çıkar da

Hani ben apartmanın önünden dönüşü almadan bir kez daha görürüm diye gözümü diktiğim o odadan bir ışık beklediğim onca zaman


“Burası bizim suç mahallimiz”


Şimdi ben çok uzaklardayım

Sana gelemesem de seni yazıp sana varıyorum

Ben her gün suç mahallime geri dönüyorum


Her geceme resmedilmiş gibi

günüm sensiz geçmiyor

Hala gülüyorsam geride bıraktığımız

kırıntılara bakarken,

Korkarım ki

Ben hala sana açım