Yağlı boya bir tablo gibiydi hüznün ve yalnızlığın..
Fırçanın tuale vurduğu son darbe, henüz kurumamış..
Belli ki sana en çok resmini çizen ressam acımamış..
Göz uçlarına sürdüğü uçuk pembe boya, hafifçe akmış..
Doğrusu, tarçın tadında bir etki bırakmış..
Kadınlığın sır perdesi...Onu usulca düğmelerinde saklamış..
Bütün güzelliğinle soymaya, ressam bile kıyamamış.. Bulutların üzerinde resmetmek yerine, seni puslu bir havaya kapatmış...
Dudakların kadar ıslak kadınlığını bilerek, isteyerek ve göze alarak , arkada bırakmış..
Belki kendine saklamış..
Seni gözlerinde değil, gözlerinin gerisinde yakalamış.. Anlayamadığım tek şey..
böyle güzel bir tablo neden yarım kalmış?
