Dünyanın karanlık yüzünü taşır insan.

Oysa hayal, bahar bahçeydi.

Yandı hepsi!

Avuçlarımdan külleri uçurdu rüzgâr.

Benim gibi deryalarına resti çekti.


Düşünmemek çok pişman eder.

Sen bunu hiç düşünmedin.

Ve...

Sonralar, çok geç zamanlardır.