Ruhuna bir ölüm çiçeği ektiğinde anlıyorsun ki yalan en gerçek hançer göğüs kafesindeki öten kuşlara. Azizim ruhumuzu, ruhunun karanlığında kendini boğan insanlara mı emanet ettik?
Azizim kalbin yoksunluğunda mı kaybetmişler insanlıklarını, nefes almak bir değer dahi olmazken bu bedende, karanlık çiçeklere mi emanet edilmiş çocukluğumuz.
Azizim sorarım sana. Bir ruh kaç hançer darbesine tahammül eder?
Bir ruh kaç bıçak darbesiyle yaşamak hasretine tutuşturur gönlünü?
Onlar ki, ölümlerinde şeytanı görmüş.
Onlar ki, ölümüyle şeytan olmuş.
Onlar ki azizim! Onlar ki, ruhun nefesini katletmiş.
Hak reva görür mü bir yaşamı katledene yaşamı?
Hak görse üzgünüm azizim, ben göremem.
Bir yaşam katledenin de, elbet bir yaşamı solacak azizim.
~Fehmekar
