Tuhaf bir aydınlık var içimde. Ama güzel şeylere açılan bir ışık değil gibi. Büyük bir bitişin uğultusu sanki. Yeniden ayaklanmış bir insanın ikinciye kırılan kalbini andırıyor bana. Gücünü toplamak için didinmişsin ama yine darmadağın olmuşsun. Uzaklardan bir yerden ses duyuyorum. Beni bekleyen bir yer var gibi. Kimsenin üzülmediği, imkansız olan her şeyin var olduğu bir yer. Ellerimi uzatsam çok uzak ama hep içimde bir yerde. Onun hayaliyle gözlerim karanlığa hasret. Gitmek istiyorum. Kavuşmalar, sevilmeler, huzur, mutluluk, aşk... Hepsi sana kalsın hayat. Yeter ki beni özgür kıl. Bırak en öteye yerleşeyim. Sen beni unut ben de seni. Kalbimden dökülen her kan damlası da sana kalsın. Yeni avında sana yardım eder. Kıracağın kalplerin izini sürersin. Çünkü sadece iyi insanlar görür o revanı. Ve sen hep onları tüketirsin. Pişman değilim sana güvendiğim için. İçimde kocaman bir güven denizi varken başka türlüsünü başaramazdım. Geriye tek bir damla kaldı inan. O da beni bırakacağına inandığı için kurumak üzere. Üzerine koca bir güneş doğdu, bitişini bekliyor.
