"Selamlar ufaklık, ben düşündükçe batıyorum
Bi' odanın içindeyim şu an kötü bi' rüya görüyorum
Elime sigara alıyorum, onu da zorla yakıyorum
Apartmanlar arasından gökyüzüne bakıyorum
Saatler ilerlerken apartmanlar büyür
Bu kent omuzlarda yük gibi tüm umudun çürür
Gurur kavramından yoksun insan silsilesi yürür
Ama, ama sanmıyorum öyle basit olmuyo
Apartmanlar arasında güneş kolay doğmuyo"
Söyleyen kişinin ses tonu acelem varken koşar adım yürüdüğüm yolda olduğum yerde donakalmama sebep oldu. Umutsuz ama hoş bir şarkı. Kafamın içinde bir şeylerin durmadan dönmesine sebep oldu. Düşündüğüm bazı şeyler bu şarkıyı tekrar tekrar dinlendikten sonra yazıya döküldü. Benim gibiler var dedirtti. Çabuk etkileniyorsanız ve melankoliye normalden fazla meyilliyseniz dinlemenizi önermiyorum.
