Çölün esaretinden çıkıp alelade kokuşan eşsiz bir reyhan
Yakınır kaderin cilveli çaresizliğinden olur suskun hüsran
Yeşile kahveye can kattığıyla kaktüsün içinden parlayan
Neden kimse göstermez bana kendimi oldum perişan
Sadece cılızca kendi kokumu alıyorum kalanla kumdan
Bazen yetmiyor bana da çoğu serdeki fırtınaya tutunan
Sonra diyorum zaten ben için olsaydı içimde kalırdı her an
Sahrada olsam rüzgar ve kumda benden yararlanan
Düşünmeden sonra sahip miyim köküme diplere uzanan
Yoksa nasıl dururum ayakta vahadan ırak senden solmadan
Yelden, fırtınadan gelen o karşı güce esanslarla haykıran
Biranda gelen o aydınlanma ile başarabilirim ben de inan
Tam anlamıyla başlamıştı temiz ve suskun o kutsal heyecan
Bırakmıştı şikayeti etrafına bakınıyordu usulca sanki kaplan
Biranda bütün renkler değişmişti açılmıştı her skala şaşırtan
O anda anlamıştı kara talih herkesin içinde seçilince oluşan
Artık polenler uzaklarda değişim içine girecek olgu ferman
Hissedebiliyordu gidecekleri yeri ondan uzakta açık beyan
Nerelerde konaklanacaktı belki de kendini görebilecekti sudan
Artık çok mutluydu yaşayacaktı bahşedilen ömür kadar reyhan
Yazan : Poetron
