YEDİNCİ AĞIT
Çağırma değil artık, çağırma değil, - taşan ses olarak
doğsun çığlığın; öylesine arık o kış çığlığı gibi, mevsim onu havaya kaldırdığında, yükselen mevsim, unutup
nerdeyse
bir çelimsiz hayvan olduğunu onun, bir yürek değil yalnız, mavilikler içine fırlattığı, iç göklere. Evet, sen de böyle çağırmalıydın, ondan aşağı değil-, ki daha gözden ırak, öğrensin seni sessiz yoldaşın, yavaş yavaş bir karşılık uyansın onun da içinde, kızışsın dinleyerek, - tutuşmuş bir dişi duygu yüreklenen duyguna.
