Bazen boşluklara düşüyorum
kendimi arıyorum bulamıyorum
satır aralarına bakıyorum,
kaldırımlara bakıyorum,
aynaya bakıyorum,
bulamıyorum.
Bazen içimdeki boşluktan atmak istiyorum tüm ruhumu.
Niye diye düşünüyorum
bu ağaçlar, bu kuşlar, bu insanlar
neden bu düzen
bir daha fırlatmak istiyorum kendimi
ama bu sefer satır aralarından atmak istiyorum ruhumu
kimsenin görmediği, kimsenin bilemeyeceği en güzel satır arasına bırakmak istiyorum kendimi.
Ruhum kocaman çorak bir tarla ve ben her gün o tarlayı sulamaya çalışıyorum
kimseye söyleme maria ama
çok yorgunum.
