yıkılıyor

gel bakalım

seninle konuşacaklarım bitmedi diyor

zamansız direniyor

bir kapsülün içinde duruyor

öyle

kendisine söylenenleri dinliyor

sürekli konuşuyorlar

durmadan

konuşamadıklarında vazgeçmiyorlar

durmadan

konuşacak kelime arıyorlar

öyle

seninle konuşamamanın

sana söylenenleri aratmasını istiyor

oysa

eşikten aralanan parıltının gittiğini biliyor

kızıl bir gök olmadan

rüyanın gerçekliğine bile inanmıyor

şehrin insanının farkında olmadığı

yıkılıyor

farkında olmadığı

yıkılıyor

kelimelerin betondan heykellerine

duruyor

soluklanıyor.