Yorgun maviliklerden kalan
Birkaç ufak karanfildir yüreğimde
Yapraklarını dökmüş bir sonbaharım
Antika bir mutluluğu tutuyorum ellerimde
Şu saatten sonra üzülmek yasak
Gönlümün bütün ülkelerinde
Mutluluğun bayrakları sallanacak
Yıldızlar alabildiğine parlayacak
Sevincin ve neşenin
At koşturduğu renkli bahçelerde
Bak, görüyor musun?
Hüzün ağacı dökmüş yapraklarını
Çiçekleri solmuş acının, kederin
Kara bulutlar yok artık
Işığı sönmesin hiç ruhumuzu aydınlatan fenerin
