Yaraladı bu aşk beni. Neşet Ertaş’ı senden sonra çok daha iyi anladım. Ne büyük bir acı, nasıl bir çelişki bu. Acının en dibiyle harmanlanan mutluluğun en zirvesi. Damarlarımdan aktığını hissediyorum ama ispatlayamıyorum. Bedenim ve hücremlerimde titreyen, ruhuma erişip sarıp sarmalayan ama aslında hiç bana ait olmayan kocaman bir aşka her geçen gün daha da zayıf şekilde yeniliyorum. Çok güçlü bir rakip, galip gelemiyorum. Direncim düşüyor. Bazen ruhumu uyutuyorum, unuttum sanıyorum. Ama her uyanışta biraz daha çaresiz kalıyorum. Yavaş yavaş eriyorum. Ruhuma sonsuz bir uyku, sana ise güzel geceler diliyorum
