Karunların döneminde bir Tolstoy yoksulluğu
Sevgi bile sınıfsal
Kalp bir puldan daha değersiz galiba
Ömürler hayale dayalı ama
Aşina kötü yarınlara
Hayatın yükü eş değer parayla
Gönlün derdi eş yarayla
Günler kalır şükürle geride
Eriyip giden bir gençlik bu dökülen deftere
Yetemedi diye gücüm kainatın dediğine
Kirlenir insan geçmişiyle
Keşke demek yerine pişman olmayı yeğle
İyisi de kötüsü de yaşadım de
Çünkü
Dönmez geri geçen günler
Yoktur telafisi hayatın
Kalır izi ruhun yüzünde
ve
Ruhun yüzü bir tek temizlenir toprak ile.
