Ağlayarak uyandım bu sabah
Gözümü açmadan hemen önce
Senin sesin vardı kulağımda
O kadar yakın o kadar gerçekti ki
Sesini, konuşmanı, nağmeni, tepkini ne kadar özlemişim meğer
Sana cilve yapmayı, seninle kıkırdamayı ne kadar özlemişim
Bana karşılık vermeni, benle inatlaşmanı, beni çıldırtmanı
Ne kadar da özlemişim
Ama sen artık ulaşılmazsın bana sevgilim
O son konuşmamızda bunu biliyordum ben
Sonun sonu vardır belki
Ama o bizim sonumuzdu.
Korkusuzca ve umarsızca kapatmak istediğin o telefonu
Acaba bir daha konuşmayacağımızı bilsen de o istekle kapatmak ister miydin?
Nasıl da beni seni arayamayacak hale getirdin?
Sana ulaşmak demek tüm hikayeyi başa sarmak demek
Ve benim kalkıp su içmeye halim yok sevgilim.
Sensizliği kabullenmeme izin vermene kırgınım
Bensizliği bu kadar hızlı kabul etmiş olmana öfkeliyim de
Biz, biz olamayan iki ayrı benliktik seninle
Biz olamayınca yok olmamız gerekti birbirimizden
Sonsuza dek..
