Kendimi tam kaybettiğim anda bulmuşumdur belki de. Ya da tam bulacağım anda farkına
varamadığımdan yeniden kaybetmişimdir.
Kaçak dövüşte ustayım, bilirim. Yabancılık alın yazımken kendi yazımı tersine çevirmiş, sonrasında gerçeklerden korkup yeniden kaçmışımdır güzelliğin ağırlığından.
Bir rüya değildir belki bu, çok olmuştur uyanalı ama ben kendimi düşlerde unutmuşumdur.
Şimdi dinleyen, konuşan, bulutların ardındaki adamdır belki, bana ait değildir ya da geçici
süreliğine benim tahtıma kurulmuştur.
Ölmüşümdür belki de, tam yaşamın kıyısına varmışken, birkaç adım kalmışken yaşamaya,
ölümümü duyurmuşumdur, oysa yaşadığım bariz ortadayken.
Yorulmuşumdur epeyce, yorgunluğumun geçici olmadığını anladığımda, el ayak çekmişimdir dünyadan.
Belki de yalnızca ümitsizliktir bu, yaşamaya dair, mutsuzluğun son bulacağına dair. Her gün gördüğüm serabın bozulacağına dair.
Belki de, belki de hiçbir şeydir.
Ve ben hâlâ rüya görmeye devam ediyorumdur.
