Rüyalarda yazdığım gözü yaşlı bir aşk şiiri bu her gece
Çok dokunaklı ve bir o kadar kahredici
Kokun yaralarımın üstünü bağlasın istediğim o saatlerden birinde
Yokluğunun hayaletiyle karşılıklı oturuyorum sevgili
Yürek kadar insanı dünyalar edene dek büyüttüm, anneyim ben de
Halkımın kahramanını meydanda astım, giydim cellat maskemi
Hem acır içim hem sular serpilir bu ne çıldırtan denge
Düştüm senden uzak yollara birkaç anıyla doldurup valizi
Sen sen ol, benim olduğunu unutma derim ve
Başkasını görme diye kör etmek isterim gözlerini
Bir yandan derim ki yaşa özgürce benim değilmişçesine
Elbette kör etmeden önce öperim güzel kirpiklerini
