Gökyüzüne, denize ve rüzgara soyunmuş bir ağaç...
Yamacın kenarında tek başına can bulmuş, serbestçe dağıtmış köklerini toprağın dört bir yanına. Dalları, uzansa sanki bulutlara değecek kadar yakın...
Bırakmış kendini rüzgarın ve dalgaların sesine özgürce raks ediyor. Üzerinde uçan martılar da kanatlarıyla eşlik ediyor gösteriye.
Martılar uzaklaşıp esinti azaldığında yüzünde mutlu bir gülümsemeyle seslendi bana:
İzlediğiniz;
"Çok sesli koronun Özgürlük eseri... "
"Bestecisi mi?
Doğa"
--------------------
Belki bir gün bizde kendi gerçek özgürlük şarkımızı söyleriz bu topraklarda...
Sözlerini özgürlük adına mücadele vermiş bu uğurda hayatını kaybeden insanlara adar, bestesini de kırdığımız zincirlerin sesiyle yaparız
