Oturdum ömrümün loş köşesine.
Hüzünlerin içinden neşe ayıklıyorum.
Bir hengâme boğuyor rûhumu.
Kül yığınlarından seçemiyorum.
Ve geçemiyorum o uzun köprüyü.
Susuyorum, bir kış gününde.
Bir yudum su bulamıyorum.
Karşımda engin bir deniz!..
Kustuğum zehirlerin kokusu,
Burnumdan gitmiyor hiç.
Fakat sevginin büyüsü, yitmiyor...
Silinmiyor kâğıtlardan; kalemler, ona teşne.
Sayıklıyorum nahîf bir kelâm.
Duyurmak için fezânın kalbine.
