Oturdum ömrümün loş köşesine.

Hüzünlerin içinden neşe ayıklıyorum.

Bir hengâme boğuyor rûhumu.

Kül yığınlarından seçemiyorum.

Ve geçemiyorum o uzun köprüyü.

Susuyorum, bir kış gününde.

Bir yudum su bulamıyorum.

Karşımda engin bir deniz!..

Kustuğum zehirlerin kokusu,

Burnumdan gitmiyor hiç.

Fakat sevginin büyüsü, yitmiyor...

Silinmiyor kâğıtlardan; kalemler, ona teşne.

Sayıklıyorum nahîf bir kelâm.

Duyurmak için fezânın kalbine.