Bazen kimsesin
Bazı kimsesiz
Hayaller ikişer biter anısız
Sonra bir suskun gözlerine karşı
Oturmuş
Siyah
Hangi yandı ki hayatın ağarmış saçları
Hani hep yanmış gözlerim
Bakamıyor artık hiçbir gülüşe
Oysa bilinmez değildi ki bu dağların yokuşu
Halbuki o bulutların üstü hiç yazılmamıştı bana
Biliyordum
Yanılıyordu kelimelerim
Yalanlanmıştı, sözler çiğnenmişti artık
Dönüş de olmazdı
Gidiş de
Yalpaladım bir kez
Kollarım bir sigara bulutu içinde
O çöl sokakları yenilenmiş ışıkları ile
Gene yürüdüm arkasından ayaklarımın
Ölümle nemlenmiş aynalarımda
Baktım fincan dökümü geleceklere
Madem çürüyecekti ektiğim şiirler
Yüzüm aşan gözler takmazdım kalemlere
Sabahı çalarken o metaldan hırsız
Alev tutmazdı namlularım
Ben mesut günlerin adamı değilmişim
Batmış aylar sahilleri başka
Tek gözlerinle atlarken dipsiz sulara
Yalnız o fotoğraflardı ıslanan
Sanki gözlerim biraz perdeli
Sanki gözleri bakıyor
Görmek başka kimliklerin harcına
Başka kimliklere yükümlü görmek
Zeval edemem gene kendime
Bıçaklar kireçli,
Sevmek sanırım uzak bir hayat
