her gece yatağımda
kabuslarımla terler içindeyim
çırpınıp duruyorum şu koca okyanusta
yalnızlığımla dertler içindeyim
önceden gökyüzü görünürdü
cennet yok ama bir ihtimal vardı
sen geçtin sokaktan salkım saçak
tek öfke yok ama bir ihtilal vardı
kafamın içindeki kalabalıkla mücadelemi kalem kâğıt çekiyor
allah kahretsin artık iki bira bile ağır geliyor
akşamüstü omzumdaki dertlerimden kurtar beni
artık uyumak bana imkansız geliyor
insan aciliyet anında güvendiği birine sarılır
irkildim uykumdan bu şiiri yazıyorum anlayın oradan
kalemmiş kağıtmış pek bilmem
12 vardır daha yeminler edilmez
kalanı vardır sürer de sürer
insan neler göreceğini tahmin bile edemez
iki kelime ver gerisini bozuk psikolojim halleder
yetenek mi lanet mi?
artık sen karar ver
