İş teşgalesinin sonunu getirirken pazartesiye veda ederek gece vardiyasıyla,akşamdan kafamda kalan tonlarca düşünce ile savaşarak hem eve gidiyor hem satranç oynuyorum telefondan ve kapatıp bu günlüğü yazıyorum. Dünya ne kadar kafa bunaltıcı bir yer,7 milyar insan ve katrilyon kat katrilyon düşünce ve daha fazlası. Düşünmek çok önemli bir işlevdir , hele çıkmazdayken o kafanda beliren tonlarca küçük küçük,damlaya damlaya koskoca bir düşünce gölüne dönüşen düşünceler. Bir şarap tadı gibi,elbetteki iyi gelmeyeni kusturacak ama bünyesi kaldıranı farklı bir dünyaya gark eder.
Düşünmek Mümtaz;
böyle saatlerce oturup tek başına kendi düşünceleri arasında çıkan harbi izlemek. Ne kadar zevkli bir ahvaldir.
eksik kalmış mektup.
Mümtaz ve Meva'ya.....
