Bazen bir otobüs durağındasın
Bazen bir şiirin son öncesinde
Rüyalarıma hırçın işgallerin
Anılarımda kaçak gezintiler
Söyle, ne zaman biter bu işkence
Ruhum iyileşir mi hafızamı silince
Neden hep geç düşerim aklına
Gelemez miydin beklerken yanıma
Artık düşünmek bile yasakken seni
Nasıl affeder, nasıl açardım kilitlerimi
Ara verdim günlerce yaşama
Neyi yanlış yaptım dedim hunharca
Sanki seni iten benmişim gibi
Duyduğun ilk elvedam sana yetti
Bana bu kadar değersiz kendimi
Annem bile hissettirememişti
Özür dahi dilemedin görmeyişine
Kolay geldim hayatından silmeye
Her anımda oynanmış hissederken
Hayır bile diyemedin bana
Aylar geçti üzerinden ve hâlâ
Açıklama yapmak zor geliyor sana
Oysa suçlu aramak olmadı niyetim
Bu sefer gelen sen ol istedim
Avuçlarımda kırıntılarla da olsa
Keşke umut bırakabilseydin bana
Özledin mi hiç beni gerçekten
Kaç defa döndü elin rehberin ucundan
Sayıkladı mı düşlerin ara sıra
Anılar gözlerine aktı mı soğuk havalarda
Şimdi okusan bunu, desen ki buradayım
Biner yine vapuruma, yanından ayrılmazdım
En yakınımdın, düşüncesiyle huzur veren
Şimdiyse kimsesizim, aldın her şeyi benden
