Yolumu bilmiyor, tercihlerimi yapmakta zorlanıyorum. Rutin bir hayata sahiptim ve memnundum. Başıma gelen olaylarla eski defterlerim yeni sayfalar açmaya başladı. O zaman susup geri çekilmiştim, şimdi yine aynısını mı yapmalıyım? Nefret ediyorum ikiyüzlü insanlardan. Nefret ediyorum sadece kendilerini sevdirebilmek için kılıktan kılığa giren narsist beyinlerden. Yalaka adamlar beni hep ittiler kendilerinden. Açık sözlülüğümle de ben ittim sanırım birçok insanı. Ben hiçbir zaman içimde planlamadım ama kendi hatalarımı bile itiraf eder, söylemekten asla çekinmem. Çekinmemeliyim de insan kendi iyi, kötü huylarını bilmeli ki başkasına söz bırakmasın. Yaşım 23, ruhum ise 40-45; yaşadıklarımdan mı yoksa kaçtıklarımdan mı bilinmez ama sanırım ben yanlış asrın insanıyım. Gerçekleri görüyorum, doğruyu da konuşuyorum lakin birçok şeye susuyorum. Konuşursam sevilmemekten değil de oyunlarının parçası olmaktan çekiniyorum. Malum öncesinde hesap edilerek hareket edildiği belli de…

Ama ben güçlüyüm, neden mi? Çünkü kimsenin sizi görmediğini zannettiğiniz yerlerde bile sizi gören Rabb'ime bağım kuvvetli. O bir gün mutlak surette er ya da geç gerçek suretinizi gösterir. Aynı eski defterlerimi açıp insanları özür dileyerek kapıma yönlendirdiği gibi. Yine sana sığınıyorum Rabb'im, beni yüzsüzlerden uzak tut.