Bir akşam inkâr ettim gülmeyi
Bana hükümler giydirdiler
Direndim
Tüm ümitleri sildim saatlerden
İnsafsız bir zaman dilimindeyim
Bana düşeni başkalarına pay ettiler beterim
Sabah dört çeyrekte gülmeliydim
Bir gece yetişmeyi reddettim
Verdiğim sözlerden vazgeçtim
Hiç tanımadığınız bir karanlığa
Hiç duyamayacağınız cümleleri hapsettim
Sabah dörtte bir tekme savurdum
Dimdik karşımda duran hayalleri devirdim
Buz gibi bir heykele sarıldım
Taştan saçlarını okşadım
Kaskatıydı elleri öptüm, ısıttım
Hiç kirletmedi ellerimi ihanetin çirkinliği
O heykelde çirkinliğinizden arındım
Henüz delirmedim
Gözlerimin içine bakmasanız
Mutlu olduğuma yemin edebilirim
Yanınızdan şarkılar söyleyerek geçerim
Gözlerime bakmasanız
Bir heykel gibi kaskatı durur karşınızda
Sizi mutluluğuma ikna edebilirim
…
