reformist bir tavırla duruyorum tüm setlerin önünde 

gerisi yok ilerisi hiç olmadı

ara sokaklar düşüyor zihnime 

geçmişin tozlu raflarında kalanlar   

kaldırıp atamamaktan ibaretti tüm dava

aidiyet duygusunu çoktan kaybettim

hiçbir yerin hiçbir şeyiyim

şimdi uğultular eşliğinde bulanık birkaç anı

geçiştirilmiş binlerce acı 

öylece ortada kalmışlığıma ben şahit oldum sadece 

tekmeleyen de dahil kimse bilmedi tekmelendiğimi

içimdeki şey neyse

var gücümle savurup atmak istiyorum 

benden çaldığı parçalarla yeni bir hayat inşa ederken burada kalmak istemiyorum