sanki on senedir tanımıyorum da
ilk kez görüyorum gibi koştum kapıya.
bahsettiğim şiir,
ayak sesleriyle içime umut olan adama.
zaten bütün şaşkınlıklarım sensin
gördüğüm en güzel arkadaş da.
kast ettiğim şiir,
boynundaki zülfikarı da
kendi kadar sevdiğim adama.
kalabalıklar arasında ışıldayan
giydiği her gömleği yakıştıran
bana çocukluğumu hatırlatan
anlattığım şiir,
düştüğümde beni kaldıran adama.
bahsettiğin,
beşinci mevsim var ise
senin yanındaki havam ancak o zamanda.
bak işte bu yeşillerden
elini ilk tuttuğum çalılıklara.
söz verdiğin,
adını bilmem kaç genç kıza.
seslendiğim, yıllardan beridir aynı balkona.
o akşam kolumdan tutup dansa kaldırınca
ilk ve son yalanını yakaladığım anda
aramızda kuruldu haberi olmadan
sabır taşıyla bi münasaha.
