Bağlanmayı sevmiyorum çünkü bağlanınca olan mutluluktan çok, bağ kırılınca oluşan acım katbekat daha fazla. Yani mantıklı değil bağlanmak. Ama aşık oldum. Çok saçma değil mi? Kendime bu kadar zıt bir şeyi nasıl başardım bilmiyorum. Bu bana o kadar saçma geliyor ki aklıma gelince bazen kahkaha atıyorum. Bunun ne kadar saçma olduğunu absürtçe şöyle anlatayım: Her şeyi değiştirebilecek potansiyeli olan insanlarla dolu bir ortam var ve kendi özlerini kaybettirecek her şeyi yapıyorlar. Ah, dur bir saniye, zaten şu an bu var. Ya da herhangi bir şeye evrensel şekilde değer biçm... Bu da var. Belki de diğer insanları kendinden üstün görüp halkı köle gibi kulla... Bu da var. Hım. Yani kısacası çevrenizde görebileceğiniz herhangi bir şey kadar saçma bu benim için. Şu an fark ettim de neredeyse her şey saçma. Basketbol oynamak hariç. O hiç de saçma değil. Ne dedin?


Basketbol oynamak, diğer her şey gibi sistematik bir şekilde kendini tatmin etmek ve rekabete dayalı bir şekilde insanın içindeki hayvansal duygulardan biri olan başarma hissini yarattığı için mi seviyormuşum? Bu yüzden mi saçma basket oynamak? Dostum, sen çok salaksın. Bu dediklerin çok mantıklı ve ben kendimi mi kandırıyorum? Hadi oradan, ben bir kere bir insan olduğum halde mükemmelim. Ayrıca senin mantığınla her şey anlamsız ki... Haksız mıyım? Ne yani, anlamsız olduğunu kabul mü ediyorsun? E o zaman neden yaşıyorsun ki şu an? Neden mi intihar edesin ve intihar edenler sana göre saçma ve artık iyimser olmayan iyimserler mi? Çünkü hayat sana göre saçmaymış, az önce öyle anlattın.


Filmin ortası iyi gidiyor, neden kapatasın ki mi? Çünkü filmi izlemen anlamsız! Ben ne zaman bir film izlerken anlam aradım ki mi? Aramadım, gerek yok ki. Ha, şimdi anladım, anlam aramaya gerek yok. Sadece yaşıyoruz. Bu bir film ve canımız ne isterse öyle yapalım o zaman ha... Yuppi! Ne? Bu bir çeşit sarhoşluk mu? Niye ki? Çünkü bu fikrin hakikat olduğunun hiçbir kanıtı yok ve öylece kabul etmek kendimi kandırmak mı oluyor? Ee, bu konuşma sonucunda hiçbir yere varmadık... Yine de bilmek güzel mi? Hım, bence de cahillik mutluluktur.