Bir kırık düş peşine üşüşmüş, binlerce küsmüş ruhtan
sadece birisi
Olur gibi olmaların altında ezilmiş bir
ümit dilencisi
Sıska kollar, yollar boyu taşımak zorunda
onca yükü
Bir tek gözleri kartal gibi görür özü, o da
en nihayetinde yalnız
Kulağı söz işitmez, sevdiklerinin haricinde
kapalıdır yolu
Dermansız dizler, amansız yollara düşmüş
gidesi gelmese de
Bitesi yok herhalde ömrün,
yetesi de yok kendine
İdaresi kontrolden çıktı çıkacak, ya tutulası
bir yanı kalmazsa
İradesi hala ayarsız, aylaklığa bile sadık
Az da olsa gücenir sürse de kısa
Hırsı bırakmış geride duymuyor güce hasret
Neyi amaçlıyor bilmeden gidiyor bir şekilde
Biliyor ama kabullenemiyor aslında
Sonuçta sadece birisi, her şeyi yanlış olsa da ne fark eder ki
