yalnız insanın aksesuarıdır; bazen çay (ki yalnızken iç üşümesine iyi gelir), her daim sigara paketi (ki muhakkak dalgınlıkla birkaç tanesi ters yakılmış) ve çakmak (ki çoğu kez kaybedilip yeniden alınmış), bir de bazı şarkılar (ki onlar yalnızca sana dokunur)...
ben hayatımı seninle modifiye etmek istedim aslında, bu yetkinlikte tek varlık seni vücuda getiren güzel şeylerdi. hangi birini yazsam bilemedim şimdi, fakat bir tanesini (ki öğrenin gözlerini) yazmaya kalksam korkarım sonsuza dek kalkamam (ki ancak özet geçebilirim, buna da ömrüm yeter mi kestiremiyorum)...
ben aslında seni unutamıyorum, senden bana kalan ve yegane şey olan yalnızlığa teslim olmam bundan. anlıyor musun beni? (ki cevap verebilecek kadar olsaydın hayatımda, bu soruyu sormazdım, bunları bile yazmazdım, içimden yaşardım.) ben seni ve sana dair her şeyi kayda değer görürken sen beni kayba değer... ötesi yoktu. şimdi yeniden başlamak mı? bu mümkün değil artık. çünkü
başkaları kalbimi, sen ise sevgimi kırdın...
