Tıkadım kulaklarımı anılmadığın cümlelere
Bir türküde söylendiği gibi;
''Lambada titreyen alev üşür'' olmadığın yerde
En ait olduğum yer yanın değil mi !
En sevdiğim sen değil misin !
Bir sen yetersin, kovmaya her derdi
Bir çiçeği sevmek bile senden gelir.
Tüm ışıklar sönse;
Yine tanımaz mıyım gözlerini
Sözlerin;
En güzel şiirlerin üzerini karalamaz mı sanıyorsun?
''Bir lambaya bile şiir yazdırabilen;
Senin düşün değil mi?''
Seni düşlemekten değil mi;
Şu rezil dünyaya katlanışım!
Varlığın; var oluşuma kanıt
Olmasan, olur muyum bu kadar sanıyorsun.
Silinir silüetim, ben her güzelliğe sen derim.
Çirkin olan ne varsa;
İsmin üzerini karalar
Karanlıklara ışık tutan da,
Yine senin varlığın değil mi?
Ben seni ne türlü anlatsam,
Şiir olmaz mı?
Tüm şairlerin, tüm şiirlerini koysak bir araya
Bendeki seni anlatmaya yeter mi sanıyorsun?
Sen bana gülüyorsun diye;
Benim her mevsimim bahar.
Sen bana gülüyorsun diye;
İyi şeyler olacak umudum hala içimde.
Sırf sen bana gülüyorsun diye,
Kendimi sevişim.
Ama seni daha çok, en çok seni !
Şu ayaklarımın adımladığı her sokak,
Bir odadan diğerine geçerken bile,
Sensiz geçen zamanı;
Bi telaş bitirmekten başka ne sanıyorsun.
Sen sanıyor musun ki,
Bir ayağım eşikte.
Seninle bin yıl geçse;
Yine de bir nefeslik uzağını gurbet bilirim
Bunu da söylerim diye,
Seni kaybedecek miyim?
Böyle olurmuş, hep öyle dersin
Ben sende; herkes gibi miyim?
Şimdi seni böyle seviyorum diye
Sen gidecek misin?
Gitme !
Sensiz kaybolurum, müsade etme.
