Bana bir gül verseler adını ne koyardım?
Yaz sağanaklarına kaçardım elbet
Üstünü örterdim düşlerin ve mumlara yer bakardım
Mumlar ki lambalar ölünce sahibidir evin
Dedim ya bu sağanak düğünüdür şimşeklerin
Baba ayakkabısının izi yok mahallede
yine de ben cam kenarında avunurdum
Bir çocuk ancak bir çocuk olduğunu unutur
Tesellilerin annesi kendi feryadının farkında değil
O da değil bu da değil şu da değil
Ne demiştim?
Ben bu resmi ne zaman görsem muhakkak tutulurum
