Birini sevdiğinizde bazen kalbinizin çıkıp ona gittiğini hissedersiniz. Öptüğünüzde dudaklarınızı onun dudaklarında bıraktığınızı, ona baktığınızda gözlerinizin parladığını ve bir dakika önceki gözlerinizin aynı gözler olmadığını hissedersiniz çünkü sevdiğiniz kişiye baktığınızda o gözler aynı değildir artık, o gözler artık sevgiyle harmanlanmış gözlerdir ve siz dünyayı aynı göremezsiniz. Sevginin karıştığı gözler her gözle aynı değerlendirilemez. Sevgi bir kalbe yerleştiğinde hayat başlar. Yaşamak demek en karanlığın içinde ışığı bulmak demektir. Sevgi o ışıktır. Gerçekten kalbinde sevgi besleyen ve karşısına gerçek sevgi hisseden bir insan buluştuğunda her bir hücreleri huzur ve mutluluk dolar. Dışarıdan bakan gözlerle bile aralarında o kuvvetli elektrik hissedilir. Bedenleri ayrıyken bile sarılır o insanlar, gözleri ayrıyken bile birbirlerini görürler, dudakları konuşmasa bile kalpleri konuşur. Adımlarında yaşam isteği vardır kalbinde sevgi olan insanın. Gerçek ve sağlıklı bir sevgi hayatınızı tam tersi yönünde çevirir. Bu duyguyu hissedeceğine inanan her insan sağlıklı bir şekilde sevecektir ve sevilecektir.
Yolda gördüğün solmuş bir çiçeği bile sev ki, kalbinde çiçekler açması için kapıların aralansın.
