güneş içeri girmeyi reddetti, 

perdeyi de açmıştım oysaki. 


pencerenin önüne

serçeler için, 

yem koymuştum. 

bir güvercin... onu yedi. 

üstüne üstlük:


"rızkımı veren hüdadır

kula minnet eylemem" dedi. 


masaya bir şey koyamadım o gün. 

çünkü üç kere üç, 

her zaman dokuz etmezdi.

belki on da edebilirdi.


zira benim işim 

,doğal olarak, sayılarla değildi. 


bir şiir yazmak içimden geldi, 

aslına bakarsan bilmem niçin. 


ama kelimelere kıyamadım o gün. 

zaten o kelimeler de

kifayetsiz kalabilirdi. biliyorum

bu hiç de onların suçu değildi. 


ben de bir şarkı tutturdum. 

ama şarkı beni tutmaya 

pek niyetli değildi. 

bir de baktım tüm lambalar benimdi!


sahi daha geceymiş, 

hiç fark etmedim.