sahi

I

nasıl başlamalı? anlatacak şeyler var.

bilirsin beni, taa önceden

plastikler tüm toprağı kaplamadan,

gökyüzü mavisini üç ton açmadan öncesinden

bilirsin beni.

sahi, kimdin?

geçen gün plastiklerin üstündeydim

siyah yakalı kırmızı elbisem,

siyah yün çorabımın bileklerine kadar uzanıyordu.

ayağımda siyah kunduralar, hepsini ezerek dans ediyordum.

pek beceremem gerçi,

düşümdeydi belki veya gerçekte ama

plastiklerden biri konuştu sonra,

'ah ne ayıp, küçük kız! hiç olur mu böyle?'

anlamadım.

II

gökyüzünün mavisi üç ton daha koyuyken

çocukluğumun çizgi filmleri oynuyor.

iki ton daha koyuyken ilk gençliğimde sana sarılıyorum.

bir ton daha koyuyken gidiyorsun ve yalnız kalıyorum.

şu an seni hatırlamıyorum.

başka bir plastik konuşuyor bu sefer,

'ah, ne günah küçük kız! hiç olur mu böyle?'

anlamadım.

III

büyük bir sarayın tüm ışıkları açıkken

ucuz bir komedi filmi izliyoruz.

tüm mobilyalar halimize gülüyor.

ışıkları kapattıktan sonra

ağlamaya başlıyorum, sen yoksun.

sahi nesin sen?

plastiklere dönüyorum. korkunç gözleri

bana bakıyor.

hepsi birden konuşuyor,

'vah, ne yazık küçük kız,

bulamadın mı hâlâ?

unuttun mu yoksa?'

neyi... neyi unuttum mu?

gökyüzüne dönüyorum ve

sertçe zıplıyorum plastiklerin üstünde.

kunduralarım parçalanıyor

ayaklarım kanıyor.

tüm gücümle bağırıyorum,

'neyi unuttum? neyi bulmalıyım?'

IV

inan olsun, tüm pencerelere taş atıyorum

tüm köstebek deliklerine giriyorum.

inan olsun, bulutlarda arıyorum

kuş yuvalarını bozuyorum.

allı turnalara soruyorum.

inan olsun ta abişe dalıyorum

tüm denizkızlarıyla yüzüyorum.

inan olsun, hatırladıktan sonra

çok arıyorum.

bulamadım.

V

sahi, kimdin?